Groente in de kijker: keukenmeidenverdriet
Groenten met een bijnaam: super, toch?! Al vond de keukenmeid de schorseneer dus blijkbaar minder super. Het kleverige, melkachtige sap dat vrijkomt bij het schillen is inderdaad niet de meest aangename substantie, en het kan ook huidirritatie veroorzaken. Maar wij vinden toch dat de keukenmeid een beetje de dramaqueen aan het uithangen was. ;-)
Want in feite zijn schorseneren helemaal niet zó moeilijk om schoon te maken.
- Doe gewoon een paar keukenhandschoenen aan (ok, in de tijd van de keukenmeid bestonden die misschien niet, maar toch: stop met wenen, keukenmeid!). Spoel de schorseneren grondig, schil ze met een dunschiller en snijd de uiteindjes eraf.
- Een andere manier is om ze eerst te overgieten met kokend water, ze vervolgens te laten schrikken onder koud water en ze dan nog tien minuten te laten weken.
Om de mooie witte kleur te behouden, spoel je ze na het schillen goed af en leg je ze meteen in wat water met citroensap of azijn, tot je ermee aan de slag gaat.
Schorseneren hebben trouwens best een interessante geschiedenis. Enkele weetjes:
- Rond de 16de eeuw zijn schorseneren vanuit het Middellandse Zeegebied naar de Lage Landen overgewaaid. De naam zou afkomstig zijn ofwel van het Catalaans ‘escurçonera’, wat adder betekent (het melksap werd destijds gebruikt als tegengif voor adderbeten), ofwel van het Franse écorce noir, wat zwarte schil betekent.
- Een andere bijnaam voor de schorseneer is winterasperge, of ook armeluisasperge. Schorseneren zijn inderdaad wintergroenten: het oogsten gebeurt hoofdzakelijk in november en december, al kunnen ze tot eind maart in de grond blijven zitten, want ze zijn winterhard. Vroeger was het ook een goedkoper alternatief voor asperges, al wordt de link met asperges eigenlijk voornamelijk gelegd door de vorm en de kleur. De zachte, romige en een beetje nootachtige smaak van de schorseneer doet alvast niet denken aan asperges.
- Tot slot: een laatste bijnaam van de schorseneer is trouwens protstok. Daarbij geven we geen uitleg, maar als de man van de keukenmeid graag schorseneren at, dan is dat ook misschien een verklaring voor haar verdriet. ;-)
Koop je je schorseneren in de winkel, zorg er dan voor dat ze droog zijn, goed stevig aanvoelen en geen vertakkingen hebben. Meestal vind je ze in een geperforeerde plastic zak, en zo bewaar je zo ook het best, op een koele en droge plaats. In de diepvries kunnen schorseneren, gekookt en geschild, tot een jaar lang bewaard worden.
Tijd voor wat recepten?
Voor wie gaat voor toptraditie is er deze kotelet met schorseneren in witte saus, maar de schorseneer heeft toch wel meer in z’n mars. Wat dacht je ervan om de volgende receptjes eens te proberen?
- Schorseneren in tempura en pikante citroen-basilicumsaus, als aperitiefhapje
- Krokante salade van schorseneer met zwarte look en Viëtnamese peper
- Schorseneren op Vlaamse wijze, geïnspireerd op het gelijknamige gerecht met asperges
Smakelijk!
